We hadden al diverse malen iets gehoord over kapitale vissen die op de Möhne gevangen konden worden. Sinds ongeveer twee jaar kun je bij de vliegvisshop van Brinkhoff, gelegen in Duitsland aan de Möhnesee op ongeveer een drie kwartier rijden achter Dortmund, vergunningen kopen voor het vissen op deze rivier.
Dus op zaterdag 3 juli stapten we, Gerard Kok, Joran van Nimwegen en ikzelf in de auto en reden om zes uur ’s morgens vroeg weg richting Brinkhoff.
Onderstaand eerst even wat algemene informatie, voordat jullie kunnen lezen hoe onze dag verlopen is.
Dagkaarten vanaf 1 april tot 28 februari bij Brinkhoff aan de Möhnesee.
Maximaal 10 kaarten per dag en ze kosten € 35,– per persoon, tijdig reserveren bij Brinkhoff (tel. 0292487430 ) is zeer verstandig.
Het bevisbare stuk is 8,6 kilometer lang, 10 tot 15 meter breed en meandert door de weilanden en de bossen. Het riviertje wordt op vele plaatsen omzoomd door direct aan de oever staande grote bomen en struiken en is flyfishing only.
Het stuk loopt van de Vollinghouser brug stroomopwaarts tot aan de Allagener brug. (zie kaartje)
Het stuk waar niet gevist mag worden is het stuk tussen de Niederbergheimer Muhlenablauf tot aan het viaduct en het stuk tussen de Muhleneinlauf vanaf de zijstroming tot aan de stuw.
Het binnen gedeelte van het zogenaamde eiland “de Niederbergheimer Muhle”mag zelfs niet betreden worden
Er moet weerhaakloos gevist worden en de zogenaamde Upside Down gebonden vliegen, jigs, dubbele haken, lokstoffen en natuurlijk aas mag niet gebruikt worden.
De minimale leaderdikte moet zijn als volgt:
a) bij droge vliegen niet onder 0,14 mm
b) bij nymphen niet onder de 0,14 mm
c) Streamers niet onder de 0,18 mm
Vervolgens moet je nog rekening houden met de aftma klasse van de hengel waar je mee gaat vissen en daar gelden de volgende regels voor.
Bij nymphen en streamers minimaal een hengel van aftma klasse 6 en bij droge vliegen moet je een hengel gebruiken van aftma klasse 5.
Het bij je hebben van een (knooploos) schepnet is verplicht en het is verstandig om een schepnet mee te nemen met een lange steel. Op sommige stukken heb je absoluut een waadpak nodig, terwijl je op andere stukken goed met lieslaarzen uit de voeten kunt.
Nachtvissen is verboden.
Je mag 1 salmonide per dag meenemen (na het onttrekken van de vis aan het water is het vissen dan wel afgelopen) van 35 tot 45 centimeter. Voor andere soorten geldt dat je er maximaal 2 mag meenemen en hiervoor staan de wettelijke minimum maten genoteerd. Per vis dien je, toen wij er waren ook nog € 10,- af te rekenen met Brinkhoff.
Alle vangsten dienen geregistreerd te worden voordat je ze terugzet, er wordt dagelijks gecontroleerd.
Goede overnachtingsmogelijkheden zijn er bij de Niederbergheimer Hof, waar je aan de rivier zit, de forellen ziet stijgen en waar je ook nog eens een goede hap eten kunt kopen voor weinig geld.
Zoals gezegd vertrokken we om 6 uur ’s morgens in de stromende regen. Bij Emmen de grens over richting Meppen waar we de nieuwe A31 opreden richting Botterop. Deze weg is nieuw, er was weinig verkeer en we waren in een handomdraai bij Botterop. Even door het Roergebied en precies om 9 uur liepen we bij Brinkhoff de winkel binnen.
Ik had van te voren gebeld dus de vergunningen lagen al klaar. Het weer was iets beter geworden, het regende niet constant meer, maar af en toe viel er buitje. Aangekomen bij de rivier die op 12 kilometer afstand van de winkel ligt zochten we een parkeerplekje aan de rivier. We waren niet alleen want er stonden al meerdere auto’s.
Een herteharen sedge op haakje 14 was de vlieg waar ik mee wilde beginnen. Ik liep richting stuw en zag vlak voor een stroomversnelling een mooi beekforelletje staan.
Mijn vlieg lande op ongeveer twee meter voor de forel op het water en werd door de aanzwellende stroming direct richting vis gevoerd. Toen de vlieg op ongeveer 10 centimeter schuin boven de forel aangekomen was, zag ik de vis in beweging komen. Hij schoot omhoog en pakte zeer enthousiast mijn herteharen sedge.Na een korte heftige dril had ik mijn eerste beekforel van ongeveer 25 centimeter in het net.
Daarna toog ik stroomafwaarts van de stuw en zag op sommige plekken wel vis stijgen. Het werpen was hier vanwege de oever begroeiing wat lastig, maar zo nu en dan kon ik een goeie presentatie maken. Echter geen enkele vis was bereid om mijn vlieg te nemen, af en toe wisselde ik naar een nymph, maar ook dat hielp niet echt.
Gerard en ik stonden net bij een bocht toen we controle kregen. De controleur vertelde ons dat we niet op een echt goeie stek waren, maar hij was bereid om ons naar stekken te brengen waarvan hij wist dat er goed gevangen werd. Joran opgezocht, die stond net een paar forelletjes te vangen bij de stuw waar ik eerder succesvol was en we reden achter de controleur aan naar het begin van het visgebied; de brug bij Allagen. Lastig te waden met lieslaarzen, maar even later stonden Gerard en Joran lekker te vangen. Gerard bij de brug en Joran op de plek waar de beide stroompjes bij elkaar komen. Ikzelf ging wat verder stroomafwaarts en zag al snel een paar kapitale vissen staan. De rivier was hier niet echt diep, los van een poeltje direct achter de oever waar een schuine zandoever ervoor zorgde dat ik net zoveel water in mijn laarzen kreeg als dat erbuiten stond.
Mijn herteharen sedge landde een ruime meter voor een forel die zich verraden had. Langzaam dreef de vlieg richting de stijgende vis en eenmaal binnen zichtafstand gebeurde er niets. Tot 9 keer toe liet de vis mijn vlieg gewoon voorbijdrijven zonder dat hij ook maar reageerde. Toen ik voor de tiende keer de presentatie maakte was er plotseling wel een reactie, de vis schoot omhoog en greep mijn vlieg. Een mooie regenboog van 35 centimeter was de klos. Even later schoot de vis ontdaan van vlieg richting zijn broeders en zusters.
Na nog een paar stekken geprobeerd te hebben en na nog een fikse regenbui op de kop gehad te hebben gingen we opzoek naar Joran, we wilden wel eens weer naar een andere stek om te kijken hoe het daar zou zijn. 
Een eind stroomafwaarts vonden we Joran die een met de nymph een paar leuke vangsten had gedaan. We liepen nog even de bocht door om te kijken of we daar nog iets konden en plotseling viel mijn oog op een mooie grote beekforel van zo’n 35 a 40 centimeter. De vis zwom bovenin het water aan de andere oever richting een paar takken die in het water hingen.
De oever was hier steil, maar toch waagde ik de hachelijke afdaling naar het water. Diep was het niet want ik kon hier gemakkelijk naar een grindbed komen op ongeveer een tien meter vanaf de plek waar ik de vis het laatste gezien had.
Gerard had goed zicht van bovenaf en kon me vertellen waar de vis zich bevond en al snel zag ik hem ook weer. De eerste worp was meteen raak en een mooie beekforel spartelde een poosje aan het einde van mijn leader. We gingen maar eens richting het begin bij Vollinghausen. De auto kun je op vele plekken goed parkeren en meestal vlak bij de rivier.
De over was hier ook hoog, de rivier relatief laag, maar toch zagen we af en toe kringen van stijgende vis. We konden echter geen vis zien staan in het water maar hebben toch een paar maal geprobeerd om een vis tot een aanbeet te verleiden.
Na een anderhalf uur en een groot stuk afgelopen te hebben besloten we om terug te gaan naar het stuk waar we de ochtend waren begonnen. Het stuk bij de sluis waar ik mijn eerste forel ving. Joran en Gerard bleven het proberen bij de sluis, terwijl ik besloot om naar de overkant te gaan en linksaf stroomopwaarts te lopen. De rivier stroomde hier traag, het was ook een stuk dieper. Na ongeveer tweehonderd meter kwam ik bij een stukje rivier waar iets meer stroming in zat, maar wat er wel diep uitzag. Ik zag stijgende forellen onder een overhangende tak.
Inmiddels had ik omdat het water wat dieper was een nymph van de libelle aan mijn leader geknoopt. Direct ving ik een paar leuke forelletjes van ongeveer 20 centimeter. Ineens zag ik een ietwat grotere forel bij een tak omhoog komen. Ik stond tussen de bomen en had niet veel ruimte om een worp te maken. Toch maar proberen en ongeveer een meter of 7 lijn schoot weg. Shit, veel te ver plonsde mijn vlieg bijna tegen de overliggende oever aan. De vis die de lijn over zich heen kreeg schoot stroomopwaarts weg.
Aan de andere oever waar mijn vlieg in het water plonsde zag ik ook een beweging van een wegzwemmende vis. Dat was geen kleintje, ik kon niet echt zien wat het was en dacht aan eerste instantie aan een hele grote kopvoorn. Inmiddels had ik mijn lijn met vlieg weer binnen en zag de vis nog steeds bovenin rondzwemmen. Niet geschoten is altijd mis, dus ik plaatse de worp en de nymph viel op ongeveer 20 centimeter voor de vis in het water.
Direct schoot de vis op mijn nymph af en ik voelde de aanbeet. De dril duurde ruim 10 minuten en toen had ik een uitgeputte Saibling van ongeveer een 45 centimeter voor me in het water. Plat op mijn buik liggend kon ik de vis met mijn veel te kleine schepnet scheppen en had hem op het droge. De vis was uitgeput, dus ik besloot dat hij in de pan op onze tafel niet zou misstaan.
Het was inmiddels kwart over 6 in de avond en de beide andere heren vonden het ook wel welletjes. We besloten om terug te gaan.
De vergunningen met mijn € 10,– voor de meegenomen Saibling hebben we in de brievenbus gegooid bij Brinkhoff en we gingen maar eens op zoek naar een restaurantje om wat te eten. Het restaurant, de Niederbergheimer Hof, eerder genoemd in de algemene beschrijving was goed en na het nuttigen van een heerlijke uitgebreide hap voor rond de 10 euro reden we huiswaarts.
Via dezelfde A31 weer terug richting Meppen en Emmen en om half twaalf s’avonds waren we weer in Assen.
De Möhne is een absolute aanrader, het is een rivier waar het vissen niet echt gemakkelijk is, je moet houden van het pielen op begroeid water, maar je kunt dan ook wel grote vis vangen.
Wij konden terugzien op een zeer geslaagde visdag.
Jaap Blaakmeer.